ἄφραστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἄφραστος	τὸ	ἄφραστον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀφράστου	τοῦ	ἀφράστου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀφράστῳ	τῷ	ἀφράστῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄφραστον	τὸ	ἄφραστον
κλητική ὦ!		ἄφραστε		ἄφραστον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἄφραστοι	τὰ	ἄφραστᾰ
γενική	τῶν	ἀφράστων	τῶν	ἀφράστων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀφράστοις	τοῖς	ἀφράστοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀφράστους	τὰ	ἄφραστᾰ
κλητική ὦ!		ἄφραστοι		ἄφραστᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀφράστω	τὼ	ἀφράστω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀφράστοιν	τοῖν	ἀφράστοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἄφραστος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἄφραστος, -ος, -ον

1. ανείπωτος, ανέκφραστος, θαυμάσιος

   ※  5ος↑ αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἱππόλυτος, στίχ. 820 ((819-820))

   ὥς μοι βαρεῖα καὶ δόμοις ἐπεστάθης, | κηλὶς ἄφραστος ἐξ ἀλαστόρων τινός·

   Ποιός δαίμονας κακός το σπιτικό μου | κι εμένα μ᾽ αίσχη ανείπωτα μας λέρωσε;

   Μετάφραση (1965): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Κέδρος @greek‑language.gr

2. μη διακρινόμενος, απαρατήρητος

Παράγωγα

• ἀφράστως (επίρρημα)

Πηγές

• ἄφραστος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄφραστος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.