νάπη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	νάπη	οι	νάπες
γενική	της	νάπης	των	ναπών
αιτιατική	τη	νάπη	τις	νάπες
κλητική		νάπη		νάπες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νάπη < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική νάπη / νάπος

Ουσιαστικό

νάπη θηλυκό

• (αρχαιοπρεπές, γεωγραφία) δασωμένη χαράδρα, φαράγγι, δρυμός, πυκνό δάσος

Συγγενικά

• Νάπα, Νάπη (τοπωνύμια)

Μεταφράσεις

    νάπη

γαλλικά : val (fr), vallon boisé (fr)

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	νᾰπα-
ονομαστική	ἡ	νάπη	αἱ	νάπαι
γενική	τῆς	νάπης	τῶν	ναπῶν
δοτική	τῇ	νάπῃ	ταῖς	νάπαις
αιτιατική	τὴν	νάπην	τὰς	νάπᾱς
κλητική ὦ!		νάπη		νάπαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νάπᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		νάπαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'δίκη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νάπη < άγνωστης ετυμολογίας, πιθανόν προελληνική ς αρχής

Ουσιαστικό

νάπη θηλυκό

1. (γεωγραφία) δασώδης κοιλάδα, φαράγγι
2. (γεωγραφία) χείμαρρος

   ≈ συνώνυμα: χειμάρροος

Άλλες μορφές

• νάπειον (ουδέτερο)
• νάπος (ουδέτερο)

Συγγενικά

• ναπαῖος
• Νάπη
• ναπώδης

Πηγές

• νάπη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• νάπη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.