κοντυλιά

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κοντυλιά	οι	κοντυλιές
γενική	της	κοντυλιάς	των	κοντυλιών
αιτιατική	την	κοντυλιά	τις	κοντυλιές
κλητική		κοντυλιά		κοντυλιές
Οι καταλήξεις προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «καρδιά» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κοντυλιά < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κοντυλιά / κονδυλιά / κοντυλεά < κονδύλι(ν) / κοντύλι(ν) + -ιά < ελληνιστική κοινή κονδύλιον < αρχαία ελληνική κόνδυλος < κονδός < κοντός < κεντέω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱent-

Προφορά

ΔΦΑ : /kon.diˈʎa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κο‐ντυ‐λιά

Ουσιαστικό

κοντυλιά θηλυκό

1. (μεταφορικά, μουσική)
   1. μουσικός αυτοσχεδιασμός σε λαούτο ή άλλο παραδοσιακό όργανο
   2. (σπανιότερα) η δοξαριά
2. (παρωχημένο, κυριολεκτικά) γραμμή ζωγραφισμένη με κοντύλι, με πινέλο ζωγράφου

Σύνθετα

• μονοκοντυλιά
• χρυσοκοντυλιά

Συγγενικά

• ονόματα Κοντυλιά, Κοντύλω
• → δείτε τη λέξη κοντύλι

Μεταφράσεις

    κοντυλιά

Πηγές

• κοντυλιά - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κοντυλιά < κοντύλ(ιν) + -ιά → και δείτε τη λέξη κονδυλιά

Ουσιαστικό

κοντυλιά θηλυκό

• άλλη μορφή του κονδυλιά

  άλλες μορφές: κοντυλεά

Κλιτικοί τύποι

• κοντυλιάν (αιτιατική ενικού)

Συγγενικά

• με κοντυλ- → δείτε τη λέξη κοντύλιν
• με κονδυλ- → δείτε τη λέξη 

Πηγές

• κονδυλιά, κοντυλιά -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].