κήνσωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κήνσωρ	οἱ	κήνσορες
γενική	τοῦ	κήνσορος	τῶν	κηνσόρων
δοτική	τῷ	κήνσορῐ	τοῖς	κήνσορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	κήνσορᾰ	τοὺς	κήνσορᾰς
κλητική ὦ!		κῆνσορ		κήνσορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κήνσορε
γεν-δοτ	τοῖν		κηνσόροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «κτήτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κήνσωρ < (άμεσο δάνειο) λατινική censor, -oris

Ουσιαστικό

κήνσωρ, -ορος αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• ο κήνσορας

Πηγές

• κήνσωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• «κήνσωρ, -ορος» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .