καρυοκατάκτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	καρυοκατάκτης	οἱ	...?...αι
γενική	τοῦ	καρυοκατάκτου	τῶν	καρυοκατακτῶν
δοτική	τῷ	καρυοκατάκτῃ	τοῖς	καρυοκατάκταις
αιτιατική	τὸν	καρυοκατάκτην	τοὺς	καρυοκατάκτᾱς
κλητική ὦ!		...?...ᾰ		...?...αι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καρυοκατάκτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		καρυοκατάκταιν
Δεν υπάρχουν πληροφορίες για την προσωδία του δίχρονου φωνήεντος στην παραλήγουσα ώστε να γίνει σωστά ο τονισμός.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - 1η κλίση, ομάδα «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

καρυοκατάκτης < κάρυον + κατάγνυμι (σπάζω, κατακερματίζω)

Ουσιαστικό

καρυοκατάκτης, -ου αρσενικό (ελληνιστική κοινή)

• καρυοθραύστης

  ※  2/3ος κε αιώνας ⌘ Ἀθήναιος ὁ Nαυκρατίτης, Δειπνοσοφισταί, 2, 40 , 53b, @scaife.perseus, @el.wikisource

  ὅτι Πάμφιλος ἐν Γλώσσαις μουκηροβαγόν φησι καλεῖσθαι τὸν καρυοκατάκτην ὑπὸ τῶν Λακώνων ἀντὶ τοῦ ἀμυγδαλοκατάκτην· μουκήρους γὰρ Λάκωνες καλοῦσι τὰ ἀμύγδαλα.

Συγγενικά

• ἀμυγδαλοκατάκτης
• → και δείτε τις λέξεις κάρυον και κατάγνυμι

Πηγές

• καρυοκατάκτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.