ἔξαλλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔξαλλος	τὸ	ἔξαλλον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐξάλλου	τοῦ	ἐξάλλου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐξάλλῳ	τῷ	ἐξάλλῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔξαλλον	τὸ	ἔξαλλον
κλητική ὦ!		ἔξαλλε		ἔξαλλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἔξαλλοι	τὰ	ἔξαλλᾰ
γενική	τῶν	ἐξάλλων	τῶν	ἐξάλλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐξάλλοις	τοῖς	ἐξάλλοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐξάλλους	τὰ	ἔξαλλᾰ
κλητική ὦ!		ἔξαλλοι		ἔξαλλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐξάλλω	τὼ	ἐξάλλω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐξάλλοιν	τοῖν	ἐξάλλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔξαλλος < (ἐξ) ἔξ- + αρχαία ελληνική ἄλλος

Επίθετο

ἔξαλλος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

1. τελείως διαφορετικός από τους υπόλοιπους, διακεκριμένος
2. (μεταφορικά) εξαίρετος, πολύτιμος
3. (κατ’ επέκταση) ασυνήθης, παράδοξος

Δείτε επίσης

• ἐξάλλομαι (πηδάω ψηλά)

Πηγές

• ἔξαλλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔξαλλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.