ἐγκάτοικος

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἐγκάτοικος < ελληνιστική κοινή ἐγκάτοικος

Επίθετο

ἐγκάτοικος, -ος, -ον

• ο μόνιμος κάτοικος

Πηγές

• ἐγκάτοικος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐγκάτοικος	τὸ	ἐγκάτοικον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐγκατοίκου	τοῦ	ἐγκατοίκου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐγκατοίκῳ	τῷ	ἐγκατοίκῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐγκάτοικον	τὸ	ἐγκάτοικον
κλητική ὦ!		ἐγκάτοικε		ἐγκάτοικον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐγκάτοικοι	τὰ	ἐγκάτοικᾰ
γενική	τῶν	ἐγκατοίκων	τῶν	ἐγκατοίκων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐγκατοίκοις	τοῖς	ἐγκατοίκοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐγκατοίκους	τὰ	ἐγκάτοικᾰ
κλητική ὦ!		ἐγκάτοικοι		ἐγκάτοικᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐγκατοίκω	τὼ	ἐγκατοίκω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐγκατοίκοιν	τοῖν	ἐγκατοίκοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐγκάτοικος < ἐγκατοικ(έω) + -ος

Επίθετο

ἐγκάτοικος, -ος, -ον

• (ελληνιστική κοινή) ο μόνιμος κάτοικος

Πηγές

• ἐγκάτοικος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.