Ἀγαμέμνων

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Ἀγαμεμνων-, Ἀγαμεμνον-
ονομαστική	ὁ	Ἀγαμέμνων	οἱ	Ἀγαμέμνονες
γενική	τοῦ	Ἀγαμέμνονος	τῶν	Ἀγαμεμνόνων
δοτική	τῷ	Ἀγαμέμνονῐ	τοῖς	Ἀγαμέμνοσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἀγαμέμνονᾰ	τοὺς	Ἀγαμέμνονᾰς
κλητική ὦ!		Ἀγάμεμνον		Ἀγαμέμνονες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἀγαμέμνονε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἀγαμεμνόνοιν
Εξαίρεση: Κλητική ενικου με αναβιβασμό τόνου.‎
3η κλίση, Κατηγορία 'γείτων' όπως «μέμνων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Μυκηναϊκή βασιλική νεκρική μάσκα που βάσει ραδιοχρονολόγησης ανήκει σε αρκετά παλαιότερη γενεά του Αγαμέμνονα, η οποία παρουσιάστηκε ως νεκρική «μάσκα του Αγαμέμνονα».

Ετυμολογία

Ἀγαμέμνων <

ἄγαν + μέμνων (μετοχή του μένω) (ο πολύ σταθερός, αποφασιστικός)

το δεύτερο συνθετικό:

*Ἀγαμένμων, από το μένος, μένω ή

*Ἀγαμέδμων, από το μέδομαι

Κύριο όνομα

Ἀγαμέμνων, -ονος αρσενικό

1. (ελληνική μυθολογία) ο βασιλιάς των Μυκηνών, αρχιστράτηγος των Ελλήνων κατά τον Τρωικό Πόλεμο

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 19 (Τ. Μήνιδος ἀπόρρησις.), στίχ. 146 (146-148)

   Ἀτρεΐδη κύδιστε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγάμεμνον
   δῶρα μὲν αἴ κ' ἐθέλῃσθα παρασχέμεν, ὡς ἐπιεικές,
   ἤ τ' ἐχέμεν παρὰ σοί.

   Τ' Ατρέα ξακουσμένε γιε, πρωτάρχοντα Αγαμέμνο,
   καλά ! Τα δώρα δώσ' μου αν θες, σαν που τεριάζει, ή κράτα,
   τ' αφίνω αφτό στο χέρι σου

   Ιλιάδα (Μετάφραση Πάλλη)

2. ανδρικό όνομα, ο Αγαμέμνονας

Παράγωγα

• Ἀγαμεμνόνεος, Ἀγαμεμνόνειος, Ἀγαμεμνόνιος
• Ἀγαμεμνονίδης

Δείτε επίσης

• Αγαμέμνων στη Βικιπαίδεια 

Πηγές

• Ἀγαμέμνων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Ἀγαμέμνων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.