ἀσχαδής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀσχαδής	τὸ	ἀσχαδές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀσχαδοῦς	τοῦ	ἀσχαδοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀσχαδεῖ	τῷ	ἀσχαδεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀσχαδῆ	τὸ	ἀσχαδές
κλητική ὦ!		ἀσχαδές		ἀσχαδές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀσχαδεῖς	τὰ	ἀσχαδῆ
γενική	τῶν	ἀσχαδῶν	τῶν	ἀσχαδῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀσχαδέσῐ(ν)	τοῖς	ἀσχαδέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀσχαδεῖς	τὰ	ἀσχαδῆ
κλητική ὦ!		ἀσχαδεῖς		ἀσχαδῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀσχαδεῖ	τὼ	ἀσχαδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀσχαδοῖν	τοῖν	ἀσχαδοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀσχαδής < ἀ- στερητικό + σχάζω

Επίθετο

ἀσχαδής, -ής, -ές

• (άπαξ λεγόμενον) ασυγκράτητος, ακατάσχετος

  ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Απόσπασμα 418 @archive.org

  ἀσχαδές

Πηγές

• ἀσχαδής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.