ἀλέκτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ᾰ̓λεκτωρ-, ᾰ̓λεκτορ-
ονομαστική	ὁ	ἀλέκτωρ	οἱ	ἀλέκτορες
γενική	τοῦ	ἀλέκτορος	τῶν	ἀλεκτόρων
δοτική	τῷ	ἀλέκτορῐ	τοῖς	ἀλέκτορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀλέκτορᾰ	τοὺς	ἀλέκτορᾰς
κλητική ὦ!		ἀλέκτορ		ἀλέκτορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀλέκτορε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀλεκτόροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «ἀλέκτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

ἀλέκτωρ < θέμα ἀλεκ- (που συναντάμε στο ρήμα ἀλέξω αμύνομαι) + -τωρ, κυριολεκτική πιθανή σημασία «μαχητικός υπερασπιστής» (συγκρίνετε με το κοκορεύομαι),

Ήδη μυκηναικός πληθυντικός 𐀀𐀩𐀐𐀵𐀩 (a-re-ke-to-re, ἀλέκτορες)

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: ἀλέκτορας ⇒ ποντιακά: αλέκτορας και Κρήτη, Πελοπόννησος, αλίκτορας (στην Κύπρο), αλέττορα/αλέστορα/αλέθτορα (κατωιταλικά)

Ουσιαστικό 1

ἀλέκτωρ αρσενικό

• (πτηνό) κόκορας, πετεινός

  ※  Ἀμὴν λέγω σοι ὅτι σὺ σήμερον ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ πρὶν ἢ δὶς ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με. (Κατά Μάρκον, 14, 26-30)

Άλλες μορφές

• ἀλεκτρυών

Συνώνυμα

• κόττος
• πετεινός

Δείτε επίσης

• γενικά για τα πουλιά ὄρνις

Ετυμολογία 2

ἀλέκτωρ < ἀ- στερητικό + λέκτρον < λέγω

Ουσιαστικό 2

ἀλέκτωρ αρσενικό

• άλλη μορφή του ἄλεκτρος, ο άγαμος

Πηγές

• ἀλέκτωρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀλέκτωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.