ἀγήνωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀγήνωρ	οἱ/αἱ	ἀγήνορες
γενική	τοῦ/τῆς	ἀγήνορος	τῶν	ἀγηνόρων
δοτική	τῷ/τῇ	ἀγήνορῐ	τοῖς/ταῖς	ἀγήνορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀγήνορᾰ	τοὺς/τὰς	ἀγήνορᾰς
κλητική ὦ!		ἀγῆνορ		ἀγήνορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγήνορε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγηνόροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «κτήτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγήνωρ < (ἅγη) ἀγ- + -ήνωρ (ἀνήρ)

Ουσιαστικό

ἀγήνωρ αρσενικό (& θηλυκό → χρειάζεται παράθεμα)

1. ανδρείος, ηρωικός
2. (για ζώα ή πράγματα) μεγαλοπρεπής, εξαιρετικός, επιβλητικός
3. (με αρνητική σημασία)
   1. ισχυρογνώμων, πείσμων, ξεροκέφαλος
   2. υπεροπτικός, αλαζόνας

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἀγάνωρ

Παράγωγα

• ἀγηνόρειος
• ἀγηνορέω
• ἀγηνορία
• Ἀγηνορίδης
• ἀγηνορίη
• Ἀγηνόριον
• Ἀγηνορίς
• Ἀγήνωρ

Πηγές

• ἀγήνωρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγήνωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.