αναχαίτιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αναχαίτιση	οι	αναχαιτίσεις
γενική	της	αναχαίτισης*	των	αναχαιτίσεων
αιτιατική	την	αναχαίτιση	τις	αναχαιτίσεις
κλητική		αναχαίτιση		αναχαιτίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αναχαιτίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αναχαίτιση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀναχαίτισις < αρχαία ελληνική ἀναχαιτίζω < ἀνά + χαίτη < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *gait- (μαλλιά)

Προφορά

ΔΦΑ : /a.naˈçe.ti.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐να‐χαί‐τι‐ση

Ουσιαστικό

αναχαίτιση θηλυκό

1. το σταμάτημα επιθετικής ενέργειας του εισβολέα, απόκρουση
2. (μεταφορικά) η ανακοπή της αύξησης

   ↪ λαμβάνονται μέτρα για την αναχαίτιση της πανδημίας

Άλλες μορφές

• αναχαιτισμός

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις αναχαιτίζω και χαίτη

Μεταφράσεις

    αναχαίτιση

αγγλικά : restraint (en), curbing (en), interception (en) γαλλικά : action de repousser (fr), d'endiguer (fr), coup (fr) d' arrêt (fr)