Παλληναῖος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Παλληναῖος	ἡ	Παλληναίᾱ	τὸ	Παλληναῖον
γενική	τοῦ	Παλληναίου	τῆς	Παλληναίᾱς	τοῦ	Παλληναίου
δοτική	τῷ	Παλληναίῳ	τῇ	Παλληναίᾳ	τῷ	Παλληναίῳ
αιτιατική	τὸν	Παλληναῖον	τὴν	Παλληναίᾱν	τὸ	Παλληναῖον
κλητική ὦ!		Παλληναῖε		Παλληναίᾱ		Παλληναῖον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	Παλληναῖοι	αἱ	Παλληναῖαι	τὰ	Παλληναῖᾰ
γενική	τῶν	Παλληναίων	τῶν	Παλληναίων	τῶν	Παλληναίων
δοτική	τοῖς	Παλληναίοις	ταῖς	Παλληναίαις	τοῖς	Παλληναίοις
αιτιατική	τοὺς	Παλληναίους	τὰς	Παλληναίᾱς	τὰ	Παλληναῖᾰ
κλητική ὦ!		Παλληναῖοι		Παλληναῖαι		Παλληναῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	Παλληναίω	τὼ	Παλληναίᾱ	τὼ	Παλληναίω
γεν-δοτ	τοῖν	Παλληναίοιν	τοῖν	Παλληναίαιν	τοῖν	Παλληναίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «ὡραῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

Παλληναῖος < Παλλήν(η) + -αῖος

Επίθετο

Παλληναῖος, -α, -ον

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος ή ο σχετικός με τον δήμο της Παλλήνης

Πηγές

• Παλληναῖος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.