Γιάλτρα
Νέα ελληνικά (el) επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | πληθυντικός | |||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | τα | Γιάλτρα | ||
| γενική | των | Γιάλτρων | ||
| αιτιατική | τα | Γιάλτρα | ||
| κλητική | Γιάλτρα | |||
| Κατηγορία όπως «πεύκο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- Γιάλτρα : Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, από το «ὑγιᾶ λουτρά» / «Ὑγιᾶ λουτρά»[1] (τα «υγιά [< υγιή] λουτρά», τα λουτρά που δίνουν υγεία). Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, από την ονομασία «Ἃγια Λουτρά».[2]
Προφορά
επεξεργασία
- ΔΦΑ : /ˈʝal.tɾa/
- τυπογραφικός συλλαβισμός : Γιάλ‐τρα
Κύριο όνομα
επεξεργασία
Γιάλτρα ουδέτερο, μόνο στον πληθυντικό
- χωριό της Εύβοιας, κοντά στην Αιδηψό, όπου βρίσκεται ραδιενεργός αλιπηγή[3]
- ※ Γιάλτρα ή Ὑγιάλουτρα. Χωρίον τοῦ δήμου Αἰδημίων τῆς Εὐβοίας κείμενον 3 ὥρ[ας]. ΝΔ τῆς Αιδηψοῦ ἐπὶ τῆς χερσονηζούσης βορειοδυτικῆς ἄκρας καὶ ἀριστερὰ τῷ εἰσπλέοντι εἰς τὸν λιμένα τῆς Αἰδηψού. Κάτ[οικοι]. 672.
- Λήμμα «Γιάλτρα», Λεξικόν εγκυκλοπαιδικόν, τόμ. 3 (Αθήνα, Εκδ. Οίκος Μπαρτ και Χιρστ, 1892), σ. 297.
- ※ […] Τα Γιάλτρα είναι απ' τα Αγιάλουτρα. Ξέρεις τι πείνα μας δέρνει εμάς με τα φωνήεντα! Φάγαμε το «ου» απ' τα Λουτρά, μας άνοιξε η όρεξη, τρώμε και το «α» απ' το Αγιά κι απόμεινε Γιάλτρα .
- Μενέλαος Λουντέμης, Καληνύχτα, ζωή … (Αθήνα: Εκδόσεις Δωρικός. 1965), σ. 99.
- ※ Γιάλτρα ή Ὑγιάλουτρα. Χωρίον τοῦ δήμου Αἰδημίων τῆς Εὐβοίας κείμενον 3 ὥρ[ας]. ΝΔ τῆς Αιδηψοῦ ἐπὶ τῆς χερσονηζούσης βορειοδυτικῆς ἄκρας καὶ ἀριστερὰ τῷ εἰσπλέοντι εἰς τὸν λιμένα τῆς Αἰδηψού. Κάτ[οικοι]. 672.
Άλλες μορφές επεξεργασία
- Γιάλουτρα (παρωχημένο)
Δείτε επίσης επεξεργασία
Μεταφράσεις
επεξεργασία
Γιάλτρα
Αναφορές
επεξεργασία
- ↑ Βλ. Γ.Α. Παπαβασιλείου, «Θερμών υδάτων πηγαί εν τω Ληλάντω πεδίω», στα Πρακτικά της εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας του έτους 1912 (Αθήνα, Π.Δ. Σακελλαρίου, 1913), σ. 143 και Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια (β΄ έκδ., Αθήνα: Φοίνιξ, 1956), τόμ. 11, σ. 696.
Πρβ. Ludwig Ross, Wanderungen in Griechenland im Gefolge des Koenigs Otto und der Koeniginn Amalie. Mit besondere Ruecksicht auf Topographie und Geschichte, τόμ. 2 (Χάλλε: C.A. Schwetschke & Sohn, 1851), σ. 53, υποσ. 26 και Johannes Koder, Negroponte: Untersuchungen zur Topographie und Siedlungsgeschichte der Insel Euboia während der Zeit der Venezianerherrschaft (Βιέννη: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften, 1973, ISBN 978-3-7001-0020-1), σ. 112. - ↑ Ιωάννης Εμμ. Νουχάκης, Ελληνική χωρογραφία: Γεωγραφία, ιστορία, στατιστική πληθυσμού και αποστάσεων (Αθήνα: έκδ. Σπυρίδων Κουσουλίνος, ³1901), σ. 147.
- ↑ Λήμμα «Γιάλτρα», Νεώτερον εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν (“Ηλίου”) (Αθήνα, χ.χ.έ., 1948–1954), τόμ. Ε΄, σ. 378.