-ώνυμο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	-ώνυμο	τα	-ώνυμα
γενική	του	-ώνυμου & -ωνύμου	των	-ώνυμων & -ωνύμων
αιτιατική	το	-ώνυμο	τα	-ώνυμα
κλητική		-ώνυμο		-ώνυμα
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «βούτυρο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

-ώνυμο < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή -ώνυμον, ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου -ώνυμος (ὄνυμα). Το ωμέγα, λόγω της συνθετικής έκτασης.

• για τα μαθηματικά < λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική -nôme < αρχαία ελληνική νόμος όπως στην ετυμολογία του -nome (με παρετυμολογία προς το -ώνυμον) (→ δείτε και τη λέξη διώνυμο)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈo.ni.mo/

τυπογραφικός συλλαβισμός : -ώ‐νυ‐μο

Επίθημα

-ώνυμο

1. δεύτερο συνθετικό ουδετέρων ουσιαστικών που σχετίζονται κατά κάποιο τρόπο με όνομα

   επώνυμο

2. (μαθηματικά) β᾽ συνθετικό ουδετέρων ουσιαστικών που χαρακτηρίζουν κάποια αλγεβρική παράσταση

   διώνυμο

Συνώνυμα

• -ωνύμιο

Παράγωγα

Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -ώνυμο στο Βικιλεξικό

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη -ώνυμος

Μεταφράσεις

    -ώνυμο

γαλλικά : -nôme (fr)