ἠέλιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ουσιαστικό

ἠέλιος αρσενικό (επίσης: επικός τύπος  ἅλιος, δωρικός τύπος , αιολικός τύπος  και αρκαδικός τύπος: ἀέλιος, κρητικός τύπος: ἀβέλιος )

• επικός τύπος του ἥλιος

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 19 (τ. Ὀδυσσέως καὶ Πηνελόπης ὁμιλία. Νίπτρα.), στίχ. 426 (426-427)

  ἦμος δ᾽ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε, | δὴ τότε κοιμήσαντο καὶ ὕπνου δῶρον ἕλοντο.

  Όταν ο ήλιος έδυσε κι έπεσε το σκοτάδι, | επήγαν τότε να πλαγιάσουν, για να χαρούν το δώρο του ύπνου.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr