Ἐπίγονος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἐπίγονος	οἱ	Ἐπίγονοι
γενική	τοῦ	Ἐπιγόνου	τῶν	Ἐπιγόνων
δοτική	τῷ	Ἐπιγόνῳ	τοῖς	Ἐπιγόνοις
αιτιατική	τὸν	Ἐπίγονον	τοὺς	Ἐπιγόνους
κλητική ὦ!		Ἐπίγονε		Ἐπίγονοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἐπιγόνω
γεν-δοτ	τοῖν		Ἐπιγόνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἐπίγονος < ἐπίγονος < ἐπί + -γονος (επίγονος)

Ουσιαστικό

Ἐπίγονος αρσενικό

• ένας από τους Επιγόνους → δείτε τη λέξη Ἐπίγονοι

Συγγενικά

• ἐπιγονή

Πηγές

• Ἐπίγονος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.