ἑβδομηκοντούτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἑβδομηκοντούτης	οἱ	ἑβδομηκοντοῦται
γενική	τοῦ	ἑβδομηκοντούτου	τῶν	ἑβδομηκοντουτῶν
δοτική	τῷ	ἑβδομηκοντούτῃ	τοῖς	ἑβδομηκοντούταις
αιτιατική	τὸν	ἑβδομηκοντούτην	τοὺς	ἑβδομηκοντούτᾱς
κλητική ὦ!		ἑβδομηκοντοῦτᾰ		ἑβδομηκοντοῦται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἑβδομηκοντούτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἑβδομηκοντούταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἑβδομηκοντούτης < αρχαία ελληνική ἑβδομήκοντα + ἔτος

Ουσιαστικό

ἑβδομηκοντούτης αρσενικό (θηλυκό ἑβδομηκοντοῦτις)

• (ελληνιστική κοινή) εβδομηκοντούτης, εβδομηκονταετής, εβδομηντάχρονος, εβδομηντάρης

Πηγές

• ἑβδομηκοντούτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἑβδομηκοντούτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.