ἐκδρομή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐκδρομή	αἱ	ἐκδρομαί
γενική	τῆς	ἐκδρομῆς	τῶν	ἐκδρομῶν
δοτική	τῇ	ἐκδρομῇ	ταῖς	ἐκδρομαῖς
αιτιατική	τὴν	ἐκδρομήν	τὰς	ἐκδρομᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἐκδρομή		ἐκδρομαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐκδρομᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἐκδρομαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐκδρομή, από τον 5ο αιώνα < ἐκ- + δρομ- μεταπτωτική βαθμίδα για την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *der- (τρέχω) + -ή

Ουσιαστικό

ἐκδρομή θηλυκό

1. έξοδος
2. έφοδος, επίθεση
3. ομάδα ακροβολιστών
4. βλάστηση, αύξηση, ανάπτυξη
5. παρέκβαση

Συγγενικά

• ἀνέκδρομος
• διεκδρομή
• δυσέκδρομος
• ἐκδραμεῖν
• ἔκδρομος
• ἐπεκδρομή
• προεκδρομή
• συνεκδρομή
• συνεκδρομικῶς

→ δείτε και τη λέξη δρόμος

Πηγές

• ἐκδρομή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐκδρομή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.