σκυτεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σκυτεύς	οἱ	σκυτεῖς - σκυτῆς*
γενική	τοῦ	σκυτέως	τῶν	σκυτέων
δοτική	τῷ	σκυτεῖ	τοῖς	σκυτεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	σκυτέᾱ	τοὺς	σκυτέᾱς
κλητική ὦ!		σκυτεῦ		σκυτεῖς - σκυτῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σκυτῆ1 ή σκυτεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		σκυτέοιν
* αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'βασιλεύς' όπως «βασιλεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σκυτεύς < σκῦτ(ος) + -εύς

Ουσιαστικό

σκυτεύς αρσενικό

• (επάγγελμα) συνώνυμο του σκυτοτόμος

Πηγές

• σκυτεύς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σκυτεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.