Νέα ελληνικά (el) επεξεργασία

↓ πτώσεις       ενικός         πληθυντικός  
ονομαστική το σκουτέλι τα σκουτέλια
      γενική του σκουτελιού των σκουτελιών
    αιτιατική το σκουτέλι τα σκουτέλια
     κλητική σκουτέλι σκουτέλια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

  Ετυμολογία επεξεργασία

σκουτέλι < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική σκουτέλι, μορφή του σκουτέλιον[1] & σκουτέλλιον απ' όπου η ετυμολογική γραφή σκουτέλλι.[2] < σκουτέλα → δείτε περισσότερα στο μεσαιωνικό σκουτέλι

  Προφορά επεξεργασία

ΔΦΑ : /skuˈte.li/
τυπογραφικός συλλαβισμός: σκου‐τέ‐λι

  Ουσιαστικό επεξεργασία

σκουτέλι ουδέτερο

Συγγενικά επεξεργασία

ιδιωματικά:

  Μεταφράσεις επεξεργασία

  Αναφορές επεξεργασία

  1. σκουτέλι - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
  2. «σκουτέλλι» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 



Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm) επεξεργασία

  Ετυμολογία επεξεργασία

σκουτέλι < σκουτέλλι < σκουτέλιν / σκουτέλλιν < σκουτέλιον / σκουτέλλιον (και όψιμη ελληνιστική κοινή ) < σκουτέλ(α) + -ιον > -ιν > (και με απλοποίηση της προφοράς και γραφής του διπλού συμφώνου) < λατινική scutella (πιατάκι) < scutra (πιάτο, δίσκος).

  Ουσιαστικό επεξεργασία

σκουτέλι ουδέτερο

  1. βαθύ πιάτο φαγητού, γαβάθα, σκουτέλι
    για τη μεγάλη γαβάθα → δείτε τη λέξη σκουτέλα
  2. (συνεκδοχικά) η ποσότητα του φαγητού σ' ένα πιάτο
  3. (ειδικότερα, εκκλησιαστικός όρος) το άγιο δισκάριο όπου τοποθετείται ο άρτος, το πρόσφορο
     συνώνυμα: σκούτελος / σκούτελλος

Άλλες μορφές επεξεργασία

και με διπλό λάμδα, -χωρίς την προφορά του, όταν έπαψε η προφορά του διπλού συμφώνου-

Κλιτικοί τύποι επεξεργασία

Συγγενικά επεξεργασία

υποκοριστικά:

→ και δείτε τη λέξη σκουτέλα

Δείτε επίσης επεξεργασία

  Αναφορές επεξεργασία

  1. Κουκουλές, Φαίδων Ι. Βυζαντινών βίος και πολιτισμός, Τόμος 5ος, «Γεύματα, δείπνα και συμπόσια των Βυζαντινών», σελ.112‑113.

  Πηγές επεξεργασία