ομολογητής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ομολογητής	οι	ομολογητές
γενική	του	ομολογητή	των	ομολογητών
αιτιατική	τον	ομολογητή	τους	ομολογητές
κλητική		ομολογητή		ομολογητές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ομολογητής < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ομολογητής αρσενικό

1. αυτός που παρά τα μαρτύρια στα οποία υποβλήθηκε παρέμεινε σταθερός στην ομολογία της χριστιανικής του πίστης

   Ο Μάξιμος ο Ομολογητής εξορίστηκε από τον αυτοκράτορα Κώνστα τον Β΄ γιατί εναντιώθηκε στον Μονοθελητισμό

Μεταφράσεις

    ομολογητής

αγγλικά : confessor (en)