μόθος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μόθος	οἱ	μόθοι
γενική	τοῦ	μόθου	τῶν	μόθων
δοτική	τῷ	μόθῳ	τοῖς	μόθοις
αιτιατική	τὸν	μόθον	τοὺς	μόθους
κλητική ὦ!		μόθε		μόθοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μόθω
γεν-δοτ	τοῖν		μόθοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μόθος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

μόθος, -ου αρσενικό

1. ο πάταγος της μάχης
2. ο θόρυβος του καλπασμού

Συγγενικά

• μόθαξ
• μόθων
• μοθωνία
• μοθωνικός

Πηγές

• μόθος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μόθος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.