μειώτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	μειώτης	οἱ	μειῶται
γενική	τοῦ	μειώτου	τῶν	μειωτῶν
δοτική	τῷ	μειώτῃ	τοῖς	μειώταις
αιτιατική	τὸν	μειώτην	τοὺς	μειώτᾱς
κλητική ὦ!		μειῶτᾰ		μειῶται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μειώτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		μειώταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μειώτης < μειόω + -της

Ουσιαστικό

μειώτης αρσενικό

• αυτός που προκαλεί μείωση

Πηγές

• μειώτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.