κίνητρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κίνητρον	τὰ	κίνητρᾰ
γενική	τοῦ	κινήτρου	τῶν	κινήτρων
δοτική	τῷ	κινήτρῳ	τοῖς	κινήτροις
αιτιατική	τὸ	κίνητρον	τὰ	κίνητρᾰ
κλητική ὦ!		κίνητρον		κίνητρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κινήτρω
γεν-δοτ	τοῖν		κινήτροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κίνητρον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κινέω, κινη- +-τρον

• Διαφορετική σημασία για το νεοελληνικό κίνητρο.

Ουσιαστικό

κίνητρον, -ου ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) αναδευτήρας, όργανο, μέσον, με το οποιο κάποιος αναδεύει ή μετακινεί κάτι (π.χ. κίνητρο ήταν η κουτάλα, ή ένα δοκάρι που χρησιμοποιούσαν ως μοχλό)

Συγγενικά

• κινητήριος

→ και δείτε τη λέξη κινέω

Πηγές

• κίνητρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.