ερωτιδέας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ερωτιδέας	οι	ερωτιδείς
γενική	του	ερωτιδέα & ερωτιδέως	των	ερωτιδέων
αιτιατική	τον	ερωτιδέα	τους	ερωτιδείς
κλητική		ερωτιδέα		ερωτιδείς
Κατηγορία όπως «αμφορέας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ερωτιδέας πάνω σε σφαίρα, Αντρέα ντελ Βερρόκιο (1435-1488)

Ετυμολογία

ερωτιδέας < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἐρωτιδ(εύς) + -έας από την αιτιατική ἐρωτιδέα < ἔρως. Μορφολογικά αναλύεται σε έρωτ(ος) + -ιδέας

Προφορά

ΔΦΑ : /e.ɾo.tiˈðe.as/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐ρω‐τι‐δέ‐ας

Ουσιαστικό

ερωτιδέας αρσενικό

1. (ελληνική μυθολογία) ο αρχαίος θεός Έρωτας στην παιδική του ηλικία
2. (τέχνη) παράσταση (γλυπτική, ζωγραφική κ.λπ.) νεαρού έρωτα
3. (κατ’ επέκταση, λόγιο) ερωτύλος (νεαρής ηλικίας)

Άλλες μορφές

• ερωτιδεύς (λόγιο)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη έρωτας

Μεταφράσεις

    στη μυθολογία

αγγλικά : young Eros (en), amoretto (en)

    στις τέχνες

αγγλικά : putto (en), amoretto (en)

    ερωτύλος

→ δείτε τη λέξη ερωτύλος αγγλικά : amoretto (en)