δοκίμιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	δοκίμιον	τὰ	δοκίμιᾰ
γενική	τοῦ	δοκιμίου	τῶν	δοκιμίων
δοτική	τῷ	δοκιμίῳ	τοῖς	δοκιμίοις
αιτιατική	τὸ	δοκίμιον	τὰ	δοκίμιᾰ
κλητική ὦ!		δοκίμιον		δοκίμιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δοκιμίω
γεν-δοτ	τοῖν		δοκιμίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δοκίμιον, ήδη στον Ιπποκράτη < δόκιμ(ος) + -ιον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: δοκίμιο με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

δοκίμιον, -'ου ουδέτερο

1. εξέταση, δοκιμή
2. (ελληνιστική κοινή) σημ τρόπος ελέγχου

Άλλες μορφές

• δοκιμεῖον (αρχαία ελληνικά)

Συγγενικά

• δοκιμεῖος
• δοκίμιος

→ και δείτε τη λέξη δόκιμος

Πηγές

• δοκίμιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.