βακούφι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	βακούφι	τα	βακούφια
γενική	του	βακουφιού	των	βακουφιών
αιτιατική	το	βακούφι	τα	βακούφια
κλητική		βακούφι		βακούφια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βακούφι < (άμεσο δάνειο) τουρκική vakıf + -ι < αραβική (waqf)

Ουσιαστικό

βακούφι ουδέτερο

1. (ιστορία) (θρησκεία) κτήμα που έχει δοθεί/αφιερωθεί από τον ιδιοκτήτη του σε μοναστήρι ή ιερό καθίδρυμα
2. (κατ’ επέκταση) (λαϊκότροπο) (συνήθως στον πληθυντικό) η γενικότερη ακίνητη περιουσία ενός μοναστηριού
3. (συνεκδοχικά) το μοναστήρι ή η εκκλησία

Άλλες μορφές

• βακούφιο

Συγγενικά

• βακούφικος
• βακουφικός

Δείτε επίσης

• μετόχι
• μούλκι
• Χριστιανικά βακούφια της Κωνσταντινούπολης στην Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού

Μεταφράσεις

    βακούφι

αγγλικά : waqf (en), (~glebe (en))