αὐδή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	αὐδή	αἱ	αὐδαί
γενική	τῆς	αὐδῆς	τῶν	αὐδῶν
δοτική	τῇ	αὐδῇ	ταῖς	αὐδαῖς
αιτιατική	τὴν	αὐδήν	τὰς	αὐδᾱ́ς
κλητική ὦ!		αὐδή		αὐδαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αὐδᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		αὐδαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αὐδή < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂weyd-

Ουσιαστικό

αὐδή θηλυκό

1. ανθρώπινη φωνή, ομιλία
2. ήχος
3. διάδοση, φήμη
4. χρησμός
5. άσμα, ωδή

Παράγωγα

• ἄναυδος (άναυδος)

Δείτε επίσης

νέα ελληνικά:

• Αυδή (γυναικείο επώνυμο)

Πηγές

• αὐδή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αὐδή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.