Καλαυρεάτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Καλαυρεάτης	οἱ	Καλαυρεᾶται
γενική	τοῦ	Καλαυρεάτου	τῶν	Καλαυρεατῶν
δοτική	τῷ	Καλαυρεάτῃ	τοῖς	Καλαυρεάταις
αιτιατική	τὸν	Καλαυρεάτην	τοὺς	Καλαυρεάτᾱς
κλητική ὦ!		Καλαυρεᾶτᾰ		Καλαυρεᾶται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Καλαυρεάτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		Καλαυρεάταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Καλαυρεάτης < Καλαύρεια + -άτης

Ουσιαστικό

Καλαυρεάτης

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της Καλαύρειας

Πηγές

• Καλαύρεια - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.