invictus

Λατινικά (la)

Ετυμολογία

invictus < in- + victus, μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος vinco < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *weyk-

Προφορά

ΔΦΑ : /inˈwik.tus/

Επίθετο

invictus, -a, -um

1. ανίκητος, αήττητος
2. αδιαφιλονίκητος
3. αδούλωτος, ανυπότακτος

Κλίση

	ενικός			πληθυντικός
	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο	αρσενικό	θηλυκό	ουδέτερο
ονομαστική	invictus	invicta	invictum	invictī	invictae	invicta
γενική	invictī	invictae	invictī	invictōrum	invictārum	invictōrum
δοτική	invictō	invictae	invictō	invictīs	invictīs	invictīs
αιτιατική	invictum	invictam	invictum	invictōs	invictās	invicta
κλητική	invicte	invicta	invictum	invictī	invictae	invicta
αφαιρετική	invictō	invictā	invictō	invictīs	invictīs	invictīs
(Επίθετα) (Μετοχές) (Αντωνυμίες) (Γερουνδιακά)

Πηγές

• invictus - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.