impertinence

Αγγλικά (en)

Ουσιαστικό

impertinence ^(en)

1. έλλειψη συνάφειας με το θέμα
2. αγένεια, αυθάδεια, θράσος

---

Γαλλικά (fr)

Ετυμολογία

impertinence < impertinent

Προφορά

ΔΦΑ : /ɛ̃.pɛʁ.ti.nɑ̃s/

Ουσιαστικό

ενικός	πληθυντικός
impertinence	impertinences

impertinence ^(fr) θηλυκό

1. (παρωχημένο) η έλλειψη συνάφειας με το θέμα, κάτι που είναι άσχετο με το θέμα, ο παραλογισμός

   ≈ συνώνυμα: absurdité, extravagance

   ≠ αντώνυμα: pertinence

2. αγένεια, αυθάδεια, θράσος

   ≈ συνώνυμα: audace, effronterie, impolitesse, impudence, insolence, outrecuidance

   ≠ αντώνυμα: correction, politesse

Συγγενικά

• impertinemment
• impertinence
• impertinent