ῥικνός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ῥικνός	ἡ	ῥικνή	τὸ	ῥικνόν
γενική	τοῦ	ῥικνοῦ	τῆς	ῥικνῆς	τοῦ	ῥικνοῦ
δοτική	τῷ	ῥικνῷ	τῇ	ῥικνῇ	τῷ	ῥικνῷ
αιτιατική	τὸν	ῥικνόν	τὴν	ῥικνήν	τὸ	ῥικνόν
κλητική ὦ!		ῥικνέ		ῥικνή		ῥικνόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ῥικνοί	αἱ	ῥικναί	τὰ	ῥικνᾰ́
γενική	τῶν	ῥικνῶν	τῶν	ῥικνῶν	τῶν	ῥικνῶν
δοτική	τοῖς	ῥικνοῖς	ταῖς	ῥικναῖς	τοῖς	ῥικνοῖς
αιτιατική	τοὺς	ῥικνούς	τὰς	ῥικνᾱ́ς	τὰ	ῥικνᾰ́
κλητική ὦ!		ῥικνοί		ῥικναί		ῥικνᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ῥικνώ	τὼ	ῥικνᾱ́	τὼ	ῥικνώ
γεν-δοτ	τοῖν	ῥικνοῖν	τοῖν	ῥικναῖν	τοῖν	ῥικνοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Επίθετο

ῥικνός, -ή, -όν

1. μαζεμένος από το κρύο, ζαρωμένος
2. (γενικότερα) κυρτός, καμπουριασμένος, στραβός

Πηγές

• ῥικνός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥικνός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.