ὑστέρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὑστέρᾱ	αἱ	ὑστέραι
γενική	τῆς	ὑστέρᾱς	τῶν	ὑστερῶν
δοτική	τῇ	ὑστέρᾳ	ταῖς	ὑστέραις
αιτιατική	τὴν	ὑστέρᾱν	τὰς	ὑστέρᾱς
κλητική ὦ!		ὑστέρᾱ		ὑστέραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὑστέρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὑστέραιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'φαρέτρα' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὑστέρα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὑστέρα, -ας θηλυκό κυρίως απαντά σε πληθ. ὑστέραι

1. (ιατρική) μήτρα

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, De muliebribus Γυναικεῖα, 2.144, @scaife.perseus

   Ἡ δὲ νοῦσος λαμβάνει, ὁκόταν ἐκ τόκου ταλαιπωρήσῃ, ὥστε ψαίρειν τὰς ὑστέρας, ἢ τῷ ἀνδρὶ ξυνίῃ ἐν τῇ λοχίῃ καθάρσει.

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ γυναικείης φύσιος, (De natura muliebri), 92, @scaife.perseus

   Ἢν ἀλγέῃ τὰς ὑστέρας, κυκλαμίνου τὴν ῥίζαν ἐν οἴνῳ λευκῷ πιπίσκειν νῆστιν, καὶ θερμῷ λουέσθω, καὶ ἀπὸ θερμοῦ πινέτω.

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 6, 31 @scaife.perseus

   Ὁ δὲ λεχθεὶς μῦθος περὶ τοῦ ἐκβάλλειν τὰς ὑστέρας τίκτοντα ληρώδης ἐστί, συνετέθη δ’ ἐκ τοῦ σπανίους εἶναι τοὺς λέοντας, ἀποροῦντος τὴν αἰτίαν τοῦ τὸν μῦθον συνθέντος·

   ≈ συνώνυμα: γαστήρ, μήτρα, δελφύς

2. (συνεκδοχικά) κοιλιά

   ≈ συνώνυμα: γαστήρ, νηδύς

3. (βιολογία) (για ωοτόκα ζώα, ερπετά, ψάρια ή πτηνά) ωοθήκη

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 6, 10 @scaife.perseus

   Ἔχουσι δὲ καὶ τὰς ὑστέρας, ὥσπερ ἐν τοῖς ἄνω ἐλέχθη, διαφόρους οἱ ἰχθύες· τὰ μὲν γὰρ ᾠοτοκοῦντα δικρόας ἔχει καὶ κάτω, τὰ δὲ σελάχη ἀρνιθωδεστέρας.

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : ὑστέρη

Συγγενικά

• ὑστεραλγής
• ὑστεραλγία
• ὑστερικός
• ὑστέριος
• ὑστερογενής
• ὑστερογονία
• ὕστερον

Πηγές

• ὑστέρα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὑστέρα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.