ὑπόνοια

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὑπόνοιᾰ	αἱ	ὑπόνοιαι
γενική	τῆς	ὑπονοίᾱς	τῶν	ὑπονοιῶν
δοτική	τῇ	ὑπονοίᾳ	ταῖς	ὑπονοίαις
αιτιατική	τὴν	ὑπόνοιᾰν	τὰς	ὑπονοίᾱς
κλητική ὦ!		ὑπόνοιᾰ		ὑπόνοιαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὑπονοίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὑπονοίαιν
1η κλίση, Κατηγορία 'βοήθεια' όπως «βοήθεια» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὑπόνοια < ὑπονοέω / ὑπονοῶ + -ια < → δείτε  ὑπό-, νόος / νοῦς

Ουσιαστικό

ὑπόνοια, -ας θηλυκό

1. υπόνοια, εικασία
2. νύξη, υπαινιγμός
3. το αληθινό νόημα, η βαθύτερη έννοια ενός λόγου, ενός μύθου κ.λπ.

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ὑπονοέω και νόος

Πηγές

• ὑπόνοια - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὑπόνοια - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.