ὑπνηλία

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ὑπνηλίᾱ	αἱ	ὑπνηλίαι
γενική	τῆς	ὑπνηλίᾱς	τῶν	ὑπνηλιῶν
δοτική	τῇ	ὑπνηλίᾳ	ταῖς	ὑπνηλίαις
αιτιατική	τὴν	ὑπνηλίᾱν	τὰς	ὑπνηλίᾱς
κλητική ὦ!		ὑπνηλίᾱ		ὑπνηλίαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὑπνηλίᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ὑπνηλίαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὑπνηλία < ὑπνηλ(ός) + -ία < αρχαία ελληνική ὕπνος

Ουσιαστικό

ὑπνηλία θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) υπνηλία, νύστα

Πηγές

• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας.