ὄνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ὄνος	ὄνω	ὄνοι
Γενική	ὄνου	ὄνοιν	ὄνων
Δοτική	ὄνῳ	ὄνοιν	ὄνοις
Αιτιατική	ὄνον	ὄνω	ὄνους
Κλητική	ὄνε	ὄνω	ὄνοι

Ετυμολογία

ὄνος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὄνος αρσενικό ή θηλυκό

1. (ζωολογία) γάιδαρος, όνος
2. όσο φορτίο σηκώνει ένα ζώο
3. (εντομολογία) είδος ακρίδας
4. (εντομολογία) ονίσκος
5. (ιχθυολογία) μπακαλιάρος
6. είδος βαρούλκου
7. μυλόπετρα
8. αδράχτι
9. κρασοπότηρο

Εκφράσεις

• περὶ ὄνου σκιᾶς: για κάτι που είναι ασήμαντο
• ὄνος λύρας (ἀκούων): για κάποιον που δεν καταλαβαίνει από μουσική
• ὄνου πόκαι / πόκες: για κάτι το αδύνατο, ματαιοπονία

  ≈ συνώνυμα: ὄνον κείρεις

• ὄνων φάτνη
• ἀπ' ὄνου καταπεσεῖν: για κάποιον που από αδεξιότητα μπλέκει κάπου
• ὄνος ὕεται: για άνθρωπο ισχυρογνώμονα
• ὄνος ἄγω μυστήρια
• ὄνων ὑβριστότερος
• λατινικά: asinus ^{(la) ομόρ. αρχαία ελληνική ἀσινής (=αβλαβής}}