ὄνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὄνος	οἱ	ὄνοι
γενική	τοῦ	ὄνου	τῶν	ὄνων
δοτική	τῷ	ὄνῳ	τοῖς	ὄνοις
αιτιατική	τὸν	ὄνον	τοὺς	ὄνους
κλητική ὦ!		ὄνε		ὄνοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὄνω
γεν-δοτ	τοῖν		ὄνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὄνος < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὄνος αρσενικό ή θηλυκό

1. (θηλαστικό ζώο) γάιδαρος, όνος
2. όσο φορτίο σηκώνει ένα ζώο
3. (εντομολογία) είδος ακρίδας
4. (εντομολογία) ονίσκος
5. (ιχθυολογία) μπακαλιάρος
6. είδος βαρούλκου
7. μυλόπετρα
8. αδράχτι

Εκφράσεις

• περὶ ὄνου σκιᾶς: για κάτι που είναι ασήμαντο
• ὄνος λύρας (ἀκούων): για κάποιον που δεν καταλαβαίνει από μουσική
• ὄνου πόκαι / πόκες: για κάτι το αδύνατο, ματαιοπονία

  ≈ συνώνυμα: ὄνον κείρεις

• ὄνων φάτνη
• ἀπ' ὄνου καταπεσεῖν: για κάποιον που από αδεξιότητα μπλέκει κάπου
• ὄνος ὕεται: για άνθρωπο ισχυρογνώμονα
• ὄνος ἄγω μυστήρια
• ὄνων ὑβριστότερος
• λατινικά: asinus ^{(la) ομόρ. αρχαία ελληνική ἀσινής (=αβλαβής}}