ὀρίγανον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ὀρίγανον	τὰ	ὀρίγανᾰ
γενική	τοῦ	ὀριγάνου	τῶν	ὀριγάνων
δοτική	τῷ	ὀριγάνῳ	τοῖς	ὀριγάνοις
αιτιατική	τὸ	ὀρίγανον	τὰ	ὀρίγανᾰ
κλητική ὦ!		ὀρίγανον		ὀρίγανᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὀριγάνω
γεν-δοτ	τοῖν		ὀριγάνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὀρίγανον < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

ὀρίγανον ουδέτερο

1. (φυτό) φυτό που από τα φύλλα του και το άνθος της, η ρίγανη, χρησιμοποιείται ευρέως στη μαγειρική

   ※  το δε ορίγανον μετά οίνου πινόμενον γάλα κατασπά και αδήκτους φυλάττει τους πίνοντας (Γαληνός, Περί ιοβόλων (De Venetaris Anibalibus))

2. (συνεκδοχικά) (μεταφορικά) άνθρωπος στρυφνός και δύστροπος

Άλλες μορφές

• ὀρίγανος
• ὀρείγανον

Εκφράσεις

• ὀρίγανον βλέπει: έχει ξινισμένα μούτρα