ἰκρίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἰκρίον	τὰ	ἰκρίᾰ
γενική	τοῦ	ἰκρίου	τῶν	ἰκρίων
δοτική	τῷ	ἰκρίῳ	τοῖς	ἰκρίοις
αιτιατική	τὸ	ἰκρίον	τὰ	ἰκρίᾰ
κλητική ὦ!		ἰκρίον		ἰκρίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἰκρίω
γεν-δοτ	τοῖν		ἰκρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἰκρίον < αρχαία ελληνική ἴκριον με μετακίνηση τόνου→ δείτε  ἰκριόω / ἰκριῶ

Ουσιαστικό

ἰκρίον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) άλλη μορφή του ἴκριον, συνήθως στον πληθυντικό τα ἴκρια
  1. το ικρίωμα
  2. η σκαλωσιά

Πηγές

• ἴκριον, ἰκρίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ἰκρίον - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .