ἤλεκτρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	ἤλεκτρον	τὰ	ἤλεκτρᾰ
γενική	τοῦ	ἠλέκτρου	τῶν	ἠλέκτρων
δοτική	τῷ	ἠλέκτρῳ	τοῖς	ἠλέκτροις
αιτιατική	τὸ	ἤλεκτρον	τὰ	ἤλεκτρᾰ
κλητική ὦ!		ἤλεκτρον		ἤλεκτρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἠλέκτρω
γεν-δοτ	τοῖν		ἠλέκτροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἤλεκτρον < προελληνική

Ουσιαστικό

ἤλεκτρον ουδέτερο

1. κεχριμπάρι
2. κράμα χρυσού και αργύρου

Άλλες μορφές

• ἤλεκτρος (αρσενικό ή θηλυκό)

Πηγές

• ἤλεκτρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἤλεκτρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.