Ἐρχιεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Ἐρχιεύς	οἱ	Ἐρχιεῖς - Ἐρχιῆς*
γενική	τοῦ	Ἐρχιέως & Ἐρχιῶς	τῶν	Ἐρχιέων & Ἐρχιῶν
δοτική	τῷ	Ἐρχιεῖ	τοῖς	Ἐρχιεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Ἐρχιέᾱ & Ἐρχιᾶ	τοὺς	Ἐρχιέᾱς & Ἐρχιᾶς
κλητική ὦ!		Ἐρχιεῦ		Ἐρχιεῖς - Ἐρχιῆς*
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἐρχιῆ1 ή Ἐρχιεῖ2
γεν-δοτ	τοῖν		Ἐρχιέοιν
Κλίνεται όπως το βασιλεύς με επιπλέον συνηρημένους τύπους. * αττικός τύπος 1 όπως στη Γραμματική του Smyth 2 όπως στη Γραμματική Γυμνασίου-Λυκείου Οικονόμου.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'ἁλιεύς' όπως «ἁλιεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἐρχιεύς < Ἐρχι(ά) + -εύς

Ουσιαστικό

Ἐρχιεύς αρσενικό

• ο κάτοικος του δήμου της Ερχιάς (Ἐρχιά)

Πηγές

• Ἐρχιεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.