Ἐλευσίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Ἐλευσῑν-
ονομαστική	ἡ	Ἐλευσίς	αἱ	Ἐλευσῖνες
γενική	τῆς	Ἐλευσῖνος	τῶν	Ἐλευσίνων
δοτική	τῇ	Ἐλευσῖνῐ	ταῖς	Ἐλευσῖσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	Ἐλευσῖνᾰ	τὰς	Ἐλευσῖνᾰς
κλητική ὦ!		Ἐλευσίς		Ἐλευσῖνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Ἐλευσῖνε
γεν-δοτ	τοῖν		Ἐλευσίνοιν
Το δίχρονο φωνήεν του θέματος σε -ῑν είναι μακρό. συνήθως στον ενικό
3η κλίση, Κατηγορία 'δελφίς' όπως «δελφίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἐλευσίς < ἐλεύσομαι

Κύριο όνομα

Ἐλευσίς θηλυκό ενικός

1. σπουδαία πόλη της Αττικής
2. δύο πόλεις στην αρχαία Αίγυπτο

Παράγωγα

• Ἐλευσίνιος
• Ἐλευσίνια
• Ἐλευσίνιον
• Ἐλευσίναδε
• Ἐλευσινόθεν

Πηγές

• Ἐλευσίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Ἐλευσίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.