ἔλπω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἔλπω < θέμα ϝελ- και ϝελπ- συγγενές με το ελδ- του ἔλδομαι (επιθυμώ) και ίσως κατά μία άποψη συγγενές με το λατινικό επίρρημα volup (με ευχαρίστηση)

Ρήμα

ἔλπω

1. κάνω κάποιον να ελπίζει, εμβάλλω ελπίδες

   • ...πάντας μέν ῥ᾽ ἔλπει καὶ ὑπίσχεται ἀνδρὶ ἑκάστῳ ἀγγελίας προϊεῖσα, νόος δέ οἱ ἄλλα μενοινᾷ. : σε όλους δίνει ελπίδες και υποσχέσεις στον καθένα χωριστά στέλνοντας τους μηνύματα, ενώ στο μυαλό της έχει άλλα πράγματα (Όμηρος, Οδύσσεια Ραψωδία Β, 84)

2. ανησυχώ, φοβούμαι

   • ἐλπόμενός τί οἱ κακὸν εἶναι ἐσπίπτει δρόμῳ ἐς τὰ οἰκία. : φοβούμενος ότι τον είχε βρει κάτι κακό έτρεξε στο σπίτι του (Ηρόδοτος Καλλιόπη 113)

3. προσδοκώ, θεωρώ κατά πάσα πιθανότητα, πιστεύω

   • διεξιόντα δ᾽ ἄν μιν διὰ πάσης Εὐρώπης ἔλπομαι ποιέειν ἂν τὸν Ἴστρον τά περ νῦν ἐργάζεται τὸν Νεῖλον. : και νομίζω στο πέρασμά του πάνω από όλη την Ευρώπη θα είχε την ίδια επίδραση στον Ίστρο που τώρα έχει στο Νείλο (Ηρόδοτος, Ευτέρπη 26)

Ρηματικοί τύποι

• ἔλπω, ἔλπεον, ἔολπα, ἐώλπειν
• ἔλπομαι και ἐέλπομαι, ἠλπόμην

Συγγενικά

• ἐλπιστός, ο ελπιζόμενος, αυτός που μπορεί κάποιος να τον εύχεται
• ἐλπίζω
• ἐλπωρή ποιητικός τύπος της λέξης ἐλπίς
• ἐλπίς