ἑσπέρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἑσπέρᾱ	αἱ	ἑσπέραι
γενική	τῆς	ἑσπέρᾱς	τῶν	ἑσπερῶν
δοτική	τῇ	ἑσπέρᾳ	ταῖς	ἑσπέραις
αιτιατική	τὴν	ἑσπέρᾱν	τὰς	ἑσπέρᾱς
κλητική ὦ!		ἑσπέρᾱ		ἑσπέραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ		τὼ	ἑσπέρᾱ
γεν-δοτ		τοῖν	ἑσπέραιν
1η κλίση όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἑσπέρα: θηλυκό του ἕσπερος < *ϝέσπερος < ινδοευρωπαϊκή ρίζα *wek(ʷ)speros < *we- + *kʷsep- (νύχτα)

Ουσιαστικό

ἑσπέρα θηλυκό

1. εσπέρα
2. βράδυ
3. δύση
4. (μεταφορικά) το τελευταίο μέρος της ζωής
5. εσπερία, χώρες της Δύσης