ἐπίκλυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐπίκλυσῐς	αἱ	ἐπικλύσεις
γενική	τῆς	ἐπικλύσεως	τῶν	ἐπικλύσεων
δοτική	τῇ	ἐπικλύσει	ταῖς	ἐπικλύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐπίκλυσῐν	τὰς	ἐπικλύσεις
κλητική ὦ!		ἐπίκλυσῐ		ἐπικλύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπικλύσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπικλυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπίκλυσις < ἐπικλύζω, ἐπικλυ- + -σις^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

Ουσιαστικό

ἐπίκλυσις, -εως θηλυκό

• η πλημμύρα, η επίκλυση

  ≈ συνώνυμα: ἐπικλυσμός

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἐπικλύζω, κλύζω και κλύδων

Πηγές

• ἐπίκλυσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐπίκλυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.