ἐξοχή

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἐξοχή < αρχαία ελληνική ἐξοχή

Ουσιαστικό

ἐξοχή θηλυκό

• η έξοδος

Εκφράσεις

• κατ' ἐξοχὴν

Συγγενικά

• ἐξοχάδες
• ἐξοχικός
• ἐξοχικῶς

→ και δείτε τη λέξη ἔξοχος

Πηγές

• ἐξοχή -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐξοχή	αἱ	ἐξοχαί
γενική	τῆς	ἐξοχῆς	τῶν	ἐξοχῶν
δοτική	τῇ	ἐξοχῇ	ταῖς	ἐξοχαῖς
αιτιατική	τὴν	ἐξοχήν	τὰς	ἐξοχᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἐξοχή		ἐξοχαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐξοχᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἐξοχαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐξοχή < ἐξέχω. Μορφολογικά αναλύεται σε ἐξ- + -οχή < -οχ. μεταπτωτική βαθμίδα του ἔχω

Ουσιαστικό

ἐξοχή θηλυκό

1. εξοχή, προεξοχή

   ≠ αντώνυμα: εἰσοχή, ἐσοχή

2. (μεταφορικά) υπεροχή
3. κρεατοελιά

Εκφράσεις

• οἱ κατ' ἐξοχὴν (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἔξοχος και ἐξέχω

Πηγές

• ἐξοχή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐξοχή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.