ἐξαφρίζεσθαι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Απαρέμφατο

ἐξαφρίζεσθαι

• απαρέμφατο μέσου ενεστώτα - αποθετικό ρήμα ἐξαφρίζομαι

  ※  6ος/5ος↑ αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἀγαμέμνων, στίχ. 1067 (1064‑1067) , 4ο επεισόδιο [η Κλυταιμνήστρα σχολιάζει την Κασσάνδρα]

  ἦ μαίνεταί γε καὶ κακῶν κλύει φρενῶν,
  ἥτις λιποῦσα μὲν πόλιν νεαίρετον
  ἥκει, χαλινὸν δ’ οὐκ ἐπίσταται φέρειν
  πρὶν αἱματηρὸν ἐξαφρίζεσθαι μένος.

  • Μα είναι τρελή κι ακούει κακά στο νου της φρένα, / που αφού πάρθηκε η χώρα της κι εδώ μας ήρθε
    δε λέει στο χαλινάρι της να συνηθίσει, / πρι 'ξεθυμάν' η γλώσσα της σ' αφρό αιματένιο.

    Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

  • (Μα [ή], είναι τρελαμένη κι ακούει (τις) κακές (της τις) φρένες. Αυτή, που φεύγοντας από τη νεοκατακτημένη πόλη
    εδώ έχει έρθει, και δε γνωρίζει πώς να φοράει χαλινό, / πριν αποβάλει το μένος αφρίζοντας/αφού έχει αφρίσει) Μεταφορά:Βικιλεξικό.