ἐξά

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

ἐξά: περικοπή του < ἐξουσία, 'ξουσία, 'ξουσιά < αρχαία ελληνική ἐξουσία

Ουσιαστικό

ἐξά θηλυκό

1. εξουσία, δύναμη, δικαίωμα να κάνω κάτι

   ※  (κρητική λογοτεχνία) ⌘ Βιτσέντζος Κορνάρος (1553‑1613/14). Ἐρωτόκριτος (1590‑1610)

   T’ ἄλλα φαριὰ ϗ΄ τ’ ἅρματα ἂς εἶναι εἰς τὴν ἐξάσȣ

   Γ', στίχος 843 @books google Έκδοση 1813, Νικόλαος Γλυκύς

   (μεταγραφή) T' άλλα φαριά και τ' άρματα ας είναι εις την εξά σου (Γ' στη Βικιθήκη, στίχος 843)

2. αυτοκυριαρχία

Άλλες μορφές

• ἐξιά
• 'ξά
• 'ξιά

Δείτε επίσης

• νέα ελληνική ξα, ξα σου (κρητική διάλεκτος)

Πηγές

• ἐξά -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].