ἐμπίμπρημι

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἐμπίμπρημι < (ἐν) ἐμ- + πίμπρημι

Ρήμα

ἐμπίμπρημι

1. καίω, κατακαίω, παραδίδω κάτι (πχ κτήρια, πλοία κλπ) στη φωτιά

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 8 (Θ. Θεῶν ἀγορά. Κόλος μάχη.), στίχ. 183 (στίχοι 183-184) ὡς πυρὶ νῆας ἐνιπρήσω, κτείνω δὲ καὶ αὐτοὺς
   Ἀργείους παρὰ νηυσὶν ἀτυζομένους ὑπὸ καπνοῦ.

   Μετάφραση: Ιάκωβος Πολυλάς: «να καύσω τα καράβια τους κι εκείνους να φονεύσω, τους Αχαιούς κει που ο καπνός θα τους στενοχωρήσει» (greek-language.gr Ομήρου Ιλιάς. Έμμετρος μετάφρασις Ι. Πολυλά. Αθήνα: Εκδοτικός Οίκος Γεωργ. Ι. Βασιλείου, 1922)

   Μετάφραση: Ιωάννης Ζερβός: «φωτιά φέρτε εξολοθρεύτρα, ώστε εγώ να κάψω τα πλοία και να σκοτώσω εκείνους στα πλοία δίπλα, τους Αργείους, μέσα στον καπνό πνιγμένους» (Όμηρος, Ιλιάς, Ραψωδία Η-Μ, Εκδ. Οίκος Γεωργίου Δ. Φέξη, 1912)

2. (στη μέση φωνή) φλεγμαίνω
3. (μεταφορικά) φλέγομαι π.χ. από θυμό

Σημειώσεις

1. Στον Όμηρο απαντά ο τύπος παρατατικού ἐνέπρηθον (από ενεστώτα ἐμπρήθω).
2. Σε μεταγενέστερους συγγραφείς απαντούν το απαρέμφατο ἐμπιπρᾶν και η μετοχή ἐμπιπρῶν (σαν να προέρχονται από ενεστώτα *ἐμπιπράω).

Συγγενικά

• ἔμπρησις
• ἐμπρησμός
• ἐμπρηστής

Πηγές

• ἐμπίμπρημι - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐμπίμπρημι - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.