ἐκκυβεύω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἐκκυβεύω < ἐκ- + κυβεύω. Δείτε κύβος

Ρήμα

ἐκκυβεύω

1. παίζω ζάρια
2. (μεταφορικά) ρισκάρω, διακυβεύω
3. (μεσοπαθητική:) ἐκκυβεύομαι, χάνω στα ζάρια

Συνώνυμα

• κυβεύω

Συγγενικά

• ἀκύβευτος
• κυβεία
• κυβεῖον
• κυβεύω & σύνθετα

→ και δείτε τη λέξη κύβος

Κλίση

ενεργητικός ενεστώτας
	οριστική	υποτακτική	ευκτική	προστακτική
ἐγὼ	ἐκκυβεύω	ἐκκυβεύω	ἐκκυβεύοιμι	—
σὺ	ἐκκυβεύεις	ἐκκυβεύῃς	ἐκκυβεύοις	ἐκκύβευε
οὖτος	ἐκκυβεύει	ἐκκυβεύῃ	ἐκκυβεύοι	ἐκκυβευέτω
ἡμεῖς	ἐκκυβεύομεν	ἐκκυβεύωμεν	ἐκκυβεύοιμεν	—
ὑμεῖς	ἐκκυβεύετε	ἐκκυβεύητε	ἐκκυβεύοιτε	ἐκκυβεύετε
οὗτοι	ἐκκυβεύουσῐ(ν)	ἐκκυβεύωσῐ(ν)	ἐκκυβεύοιεν	ἐκκυβευόντων ἐκκυβευέτωσαν
2o δυϊκός	ἐκκυβεύετον	ἐκκυβεύητον	ἐκκυβεύοιτον	ἐκκυβεύετον
3o δυϊκός	ἐκκυβεύετον	ἐκκυβεύητον	ἐκκυβευοίτην	ἐκκυβευέτων
ονοματικοί τύποι	απαρέμφατο	μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο
	ἐκκυβεύειν	ἐκκυβεύων	ἐκκυβεύουσα	ἐκκυβεῦον

• → λείπει η κλίση

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• ἐκκυβεύομαι - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐκκυβεύω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.